غزل الكترونيكي

تا بينهايت مي رود هم صفر و هم قطب دلم

مي چرخد اندر حول تو ، چونان روتور روح و دلم

گه سوي اشباع ميرود گه قطع ميگردد اميد

هر پايه اي از اين ديود وصل است بر جان و دلم

اين قلب من چون خازني آكنده است از عشق تو

بيهوده شارژم مي كني ، شوخي مكن با اين دلم

Vcc چشمان تو در آي سي TTL ام

شوريده حالم ميكند چون اخگري اندر دلم

در حوزه فركانس غم ، طراح فيلترها چه شد ؟

سيگنال نويزت مي رود در بازه ي زرد دلم

بي هارمونيك مويت ، موج دلم خطي شده

تو هارمونيك اولي با مضربي زوج از دلم

اي تابع تبديل تو مبهم تر از تقدير من

از رتبه N بگذرد سيگما و لاپلاس دلم

قفل روتور گشته دلم ليكن چنان افتاده ام

گويي توان نامي ام ، بالاتر است از اين دلم

در حسرت يك ميكرو وات از عشق تو آواره ام

آمد به پايان اين غزل من ماندم و باز اين دلم